Vandaag is er een onderzoek gedaan naar de waterkwaliteit in het Sweelinckpark door Sportvisserij Nederland en Federatie Zuidwest Nederland.

Aanleiding was dat we daar al jaren problemen hebben met de opbouw van de visstand, het wil maar niet lukken om er maatvoorn op te krijgen op een natuurlijke manier.

De vangsten tijdens wedstrijden van de 55+ vallen zwaar tegen en ook voor de leden van de Gehandicapten Visvereniging Tilburg (GVT) valt er bijna geen fatsoenlijk visje te vangen.

De algehele indruk van het water is prima, op de natuurlijke kanten die een paar jaar geleden zijn aangelegd groeien inmiddels voldoende planten om de vissen van schuil en paai mogelijkheden te voorzien.

De gemeten waarden:

Sliblaag is niet erg groot dus dat is prima.

Doorzicht van het water 35 cm, dit kan beter maar is niet verontrustend.

pH aan de lage kant

Zuurstofgehalte opvallend laag, de vraag is of dit misschien ook veroorzaakt kan zijn door de fikse regenbuien van gisteravond.

Om daar achter te komen zullen we een tijd lang de zuurstofwaarde frequent gaan meten.

Afhankelijk van de uitkomst hiervan kunnen we verdere acties ondernemen.

Ditzelfde onderzoek hebben we ook uit laten voeren op de Lange Jan.

pH en zuurstofgehalte waren stukken beter dan in het Sweelinckpark.

Het doorzicht van het water was goed, het is kraakhelder.

Maar de sliblaag is, zoals we al wisten, problematisch groot.

Wat ook opviel was dat we tijdens het varen op het hele water voortdurend een rotte eieren stank roken, veroorzaakt door H2S gas wat ontstaat bij afbraakprocessen die zonder zuurstof plaats vinden in het slib.

Dat is dan ook de oorzaak van de najaarssterfte  waar we ieder jaar last van hebben tijdens het verdwijnen van de gelaagdheid (thermocline) op het water.

Er zijn geen aanbevelingen uit gekomen waarmee we dit aan kunnen pakken, verondiepen zou een oplossing kunnen zijn, de vraag is of dit betaalbaar is voor onze vereniging, dat zullen we moeten onderzoeken.

En dan zijn we er nog niet, de sliblaag zal naar boven komen en zal dan met de inzet van coccolietenkrijt in een aantal jaren afgebroken moeten worden.